چشمه كوچكی كه خدا به آقای بازیگر نشان داد

به گزارش شبكه رادیویی ایران، وی افزود: حماسه بزرگی در كشورمان اتفاق افتاد. بخش عمده ای از این اتفاق شاید دست بشر بوده، درست سر در نمی آوریم اما سال های سال این ایثار و فداكاری اتفاق نیفتاده بود در گذشته نه چندان دور. پیشنهادی به دولت مردان و كسانی كه دست بر آتش مسئولیت ها دارند، به عنوان سمبل كادر پزشكی در یكی دو میدان پر رفت و آمد، مجسمه های آنها را بسازیم.
توكلی ادامه داد: در بیمارستان قلب چند فیلم ساختم كه با اشك و لبخند دست می زدند. اولین فیلم روز پرستار را ساختم كه در سالن همایش به نمایش گذاشته شد و همه ایستاده دست می زدند. تنها دیالوگی كه با تمام وجود و از قلبم بیرون آمد به پرستاری كه در بدترین شرایط بالای سر من زمانی كه در بیمارستان قلب بستری بودم، آمد و دكتری كه روز تعطیلش را گذاشت و بالای سر هر بیماری آمد، و آن این بود كه فرشته آسمانی، بزرگ، برای تو چه فرقی می كند كه یك آدم ثروتمند و مسئول در مملكت با فقیری كه هیچ در زندگی ندارد، چه كسی باشد؟ برای پرستار هیچ فرقی ندارد. این ایثار نهایت از خودگذشتگی است.
این هنرمند تاكید كرد: به نظر من آدم ها برای همین به دنیا می آیند. ما غافل شدیم. خدا یك چشمه كوچك به ما نشان داد وقتی ویروسی كه با چشم هم دیده نمی شود، یك دنیا را به هم می ریزد و تازه متوجه می شویم كه ای داد بیداد چقدر می توانستیم همدلی كنیم و عشق بورزیم. معرفت معنا و مفهومی دارد. مردم معلمان ما هستند. ما سر سفره ای بزرگ شدیم كه غذا را بین همسایگان تقسیم می كردند. ما از اینها غافل شده بودیم و الان می نشینیم و فكر می كنیم كه زندگی چقدر ارزشمند است. چقدر از آن غافلیم. یك قطره نور در دریای تاریكی می توانست دریای ما باشد. یك لحظه آفتاب در هوای سرد، غنیمت می توانست باشد. خیلی چیزها را خدا برای ما فراهم كرده بود اما روی كره خاكی گردن كلفتی و برو و بیا و قدرت طلبی می شد.