روانشناس تربیتی برنامه خانه وخانواده با اشاره به اهمیت نقش پدربزرگ و مادربزرگها در رشد عاطفی و اجتماعی كودكان تأكید كرد كه قطع ارتباط نوهها با بزرگترهای خانواده میتواند پیامدهای منفی جدی داشته باشد و والدین باید با گفتوگو و همسویی تربیتی، از بروز تعارض و سردرگمی در كودكان جلوگیری كنند.
به گزارش روابطعمومی رادیو ایران، دكتر سانازه مهدویتبار، دكترای روانشناسی تربیتی، با اشاره به پرسشهای متعدد خانوادهها درباره نحوه ارتباط كودكان با پدربزرگ و مادربزرگها، بر ضرورت حفظ این رابطه و مدیریت صحیح تفاوتهای تربیتی میان نسلها تأكید كرد.
وی با اشاره به پیام برخی والدین كه از محدود شدن ارتباط نوهها با بزرگترهای خانواده گلایه داشتند، گفت: ارتباط كودكان با پدربزرگ و مادربزرگها یك نیاز عاطفی و تربیتی است. اگر والدین تصور میكنند اخلاق یا سبك رفتاری بزرگترها ممكن است بر كودك اثر بگذارد، باید تفاوتهای تربیتی را برای فرزند توضیح دهند و در عین حال پدربزرگ و مادربزرگها را نسبت به حساسیتهای تربیتی امروز آگاه كنند.
مهدویتبار افزود كه بسیاری از پدربزرگها و مادربزرگها به دلیل تجربه و سن بالاتر، تصور میكنند روشهای گذشته همچنان بهترین شیوه تربیت است، در حالی كه نسل امروز نیازمند روشهای جدید و علمی است. او تأكید كرد: اگر والدین با احترام و صمیمیت، شیوههای تربیتی خود را برای بزرگترها توضیح دهند، هم آنها احساس دخالتزدایی نمیكنند و هم والدین با آرامش بیشتری فرزندانشان را به آنها میسپارند.این روانشناس تربیتی با اشاره به اینكه دخالت ناخواسته بزرگترها معمولاً از سر دلسوزی است، گفت: نقشها باید مشخص باشد. اگر پدربزرگ و مادربزرگ نظری درباره تربیت نوه دارند، بهتر است آن را در خلوت با فرزند خود مطرح كنند تا كودك دچار دوگانگی نشود. تفاوتهای شدید تربیتی باعث میشود كودك نداند كدام رفتار درست است.وی همچنین درباره خانوادههایی كه به دلیل اختلافات شخصی، ارتباط كودك با پدربزرگ و مادربزرگ را محدود میكنند هشدار داد و گفت: این كار بیش از همه به كودك آسیب میزند. پدربزرگ و مادربزرگها منبع عشق، امنیت و تجربهاند و محروم كردن فرزندان از انها آسیب زننده خواهدبود.