شهید میرزا محمد سلگی

خوش یُمن و عزیز دردانه طایفه بزرگ سلگی بود؛شش ماهه كه شد،كاكه و دا موهایش را در مشهد كوتاه كردند و طبق سنّت به وزن موهایش به فقرا سكه دادند.شخصیت بزرگواری بود بارها باعث رفع كدورت شده بود و تا می‌توانست با پای مصنوعی در راه خدا قدم برمیداشت

میرزامحمد سلگی متولد نخستین روز فروردین سال 1335 در روستای «هادی‌آباد» بخش فیروزان نهاوند بود.


وی در سن 22 سالگی از اولین روز‌های جنگ تحمیلی در جبهه‌ها حضور داشت، سال 1362 فرمانده گردان 152 حضرت ابوالفضل (ع) و رئیس ستاد لشكر سپاه انصارالحسین (ع) شده بود كه در این گردان تا بعد از عملیات «كربلای 5» در سال 1365 حضور داشت و به درجه جانبازی نائل آمد.
سردار «میرزامحمد سلگی» در عملیات «مرصاد» فرماندهی عملیات را تا رسیدن نیرو‌های كمكی در روز اول هجوم منافقین برعهده گرفت.
در نهایت این سردار رشید دوران دفاع مقدس پس از تحمل دوران رنج و سختی باقی مانده از دفاع مقدس در اثر مشكلات تنفسی یادگار از حمله شیمیایی رژیم بعث عراق، در روز 14 فروردین سال 1399 به جمع یاران شهیدش پیوست.


رادیو ایران گلچینی از سخنان ماندگار شهید میرزامحمد سلگی را كه سرشار از معنویت و صفاست با صدای دلنشین خود شهید در برنامه «پلاك هشت» روایت كرده‌است.


آن دو مروارید سفید، چشم‌هایش بود ...
همسر شهید در بیان خاطراتش گفته است: به دلیل علاقه شدیدم به حاج میرزا همیشه از خدا می‌خواستم حتی دست و پاهایش هم قطع شود، ولی سایه‌اش بالای سرمان باشد و در نهایت هم دو پایش را در جبهه‌ها جا گذاشت.


رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص این شهید والامقام، فرمودند: «واقعاً اگر ممكن بود می‌رفتم همدان دیدن این مرد»



برنامه پلاك هشت پخش شده از رادیو ایران
شنیدن این پادكست را به دوستان خود توصیه كنید!