زلف آشفته و خِوی‌كرده و خندان‌لب و مست

حسین آهی در این باره می‌گوید:غزل 26 دیوان حافظ علامه قزوینی در بحر رمل مخبون سروده شده است.این بحر در اشعار و غزلیات لسان‌الغیب نخستین مقام را دارد.

در غزل 26 دیوان حافظ علامه قزوینی شاعر به توصیف حالت شگفت‌انگیز و جذاب محبوبش می‌پردازد كه با زلفی آشفته و لبانی خندان به سراغ او آمده است. او با ادای شعر و در دست داشتن جام می، عاشقانه عشق را تجلی می‌بخشد. محبوبش با شوری و حالتی غمگین به شاعر می‌گوید كه خوابش سنگین شده و او را به یاد عشق واقعی می‌اندازد. شاعر به زاهدان هشدار می‌دهد كه نباید بر درد عاشقان خرده بگیرند، زیرا آنها تنها تحفه عشق را در زندگی تجربه كرده‌اند. در نهایت، شاعر از توبه‌هایی كه بر سر عشق می‌شكند سخن می‌گوید و زنده بودن عشق و شیدایی را جشن می‌گیرد.

به گزارش شبكه رادیویی ایران، حسین آهی در برنامه تماشاگه‌راز این غزل حافط زلف را با مطلع‌زلف آشفته و خِوی‌كرده و خندان‌لب و مست تفسیر و شرح داده است.

حسین آهی در این باره می‌گوید:غزل 26 دیوان حافظ علامه قزوینی در بحر رمل مخبون سروده شده است.این بحر در اشعار و غزلیات لسان‌الغیب نخستین مقام را دارد.

برنامه تماشاگه‌راز شنبه تا چهارشنبه هر هفته ساعت 23:30 از رادیو ایران پخش می‌شود.