تلفیق آموزش های كهن و نوین در دوران اسلامی
علی طهرانبند پژوهشگر تاریخ معاصر گفت: در دوران اسلامی مسلمانان به آموزه های جدید گرایش زیادی داشتند و برای دانستن بیشتر آثار و نظریات گذشتگان را پس نمی زدند.
در روزگار اسلامی پیشرفت های زیادی در باب علوم و دانش های زمانه صورت گرفت به طوری كه در فاصله قرن دوم و سوم هجری علم پزشكی نهادهای آموزشی، درمانی و فسلفه و علوم دقیقه دچار تحولات بنیادین شدند.
دانشمندان اسلامی در آن دوران از دو شیوه علمی برخوردار بودند؛ شیوه نخست استفاده از آثار گذشتگان و نقل آثار دانشمندان روزگار باستان و شیوه دوم تلفیق آموزش های كهن و نوین و ارائه مطلوب آن به شاگردان مستعد و علاقه مند بود.
اینگونه حركت های علمی از سوی اندیشیمندان روزگار اسلامی فضای فرهنگی جهان اسلام را تحت شعاع قرار داد و موجبات رشد و شكوفایی تمدن اسلامی را پدید آورد كه در این میان ایرانیان در انتقال علوم و دانش های گذشته به دوره اسلامی داشتند.
به گزارش شبكه رادیویی ایران، علی طهرانبند پژوهشگر تاریخ معاصر در برنامه گنج شایگان درباره تلفیق آموزش های كهن و نوین در دوران اسلامی توضیحات بیشتری داده است.
علی طهرانبند پژوهشگر تاریخ معاصر در این باره گفت: در دوران اسلامی مسلمانان به آموزه های جدید گرایش زیادی داشتند و برای دانستن بیشتر آثار و نظریات گذشتگان را پس نمی زدند.
وی افزود: مسلمانان در آن دوران به نوع فرقه و دین نگارندگان توجهی نداشتند آنها بر نوع اندیشه ها تمركز داشتند.
در ادامه می شنوید.