خبرگزاری دفاع مقدس ماجرای لامپ سوخته آقای قرائتی و سرپیچ
رئیس ستاد اقامه نماز گفت: باید بدانیم هر كسی كه به ما گوش می‌دهد، گوش آنها امانت در اختیار ماست. قلب و عمر مردم امانت است. باید سعی كنیم كه چیزهای مفید بگوییم.
به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، حجت‌الاسلام «محسن قرائنی» رئیس ستاد اقامه نماز را با برنامه درس‌هایی از قرآن می‌شناسیم. برنامه ای كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ترویج دین اسلام با زبانی ساده می پرداخت. قرائتی در رادیو ایران اظهار داشت: بهترین كار، كار فرهنگی است به دلیل اینكه انبیاء و بزرگان و ائمه ما پیامبران ما، كارشان فرهنگی و ارشاد و هدایت بوده است. یكی از محورهای كلان صدا و سیما هم كار فرهنگی است.
وی افزود: همان تفسیر كه در رادیو ما گفتیم، چكیده‌اش به چندین زبان دنیا ترجمه شد و در صدا و سیما و رادیو برون مرزی پخش شد. اگر فرض بگیریم دو دقیقه از چكیده آن به سی زبان دنیا ترجمه و پخش شود. آنجاست كه باید بدانیم هر كسی كه به ما گوش می دهد، گوش مردم امانت در اختیار ماست. قلب و عمر مردم امانت است. باید سعی كنیم كه چیزهای مفید بگوییم. نمی گویم سخنرانی فقط مفید است. اینكه در آن رشد باشد. یعنی دانستن آن مفید باشد و ندانستنش ضرر وارد كند.
قرائتی خاطرنشان كرد: الان آموزش های عمومی زیادی داریم. مثلا یك مثال ساده بگویم. ما اگر سبزی بخریم، 4 بار پول گل‌كشی می دهیم. از زمین به میدان و از میدان به محله و از محله به خانه می آید و بعد سبزی را پاك می كنیم، گل هایش را شهرداری می برد به بیابان. واقعا در یك كیلو سبزی، چهار بار پول گل‌كشی می دهیم. اینكه در زندگی چطور از قلم، از لباس و از عمر استفاده كنیم. به هر حال باید بدانیم، برنامه‌ای خوب است كه در آن رشد اخلاقی، اقتصادی یا سیاسی باشد. مردم تجربه هایی دارند. اینكه از خود مردم استفاده كنید آیا شده است بین افرادی گله و اختلاف باشد و آنها را آشتی داده باشید؟ اگر راهی ابتكاری دارید، برای ما بفرستید. ممكن است با یك طرح فامیل و دو دوست را به هم پیوند بزنید.
وی ادامه داد: برخی تجربه ها در كتاب‌ها و حوزه و دانشگاه هم نیست. مثلا یك مثل ممكن است 30 ثانیه طول بكشد اما به اندازه 10 صفحه حرف داشته باشد. یادم نمی رود مدینه بودم و صدا و سیمایی‌ها دورم جمع شده بودند، پرسیدند كه آقای قرائتی چند بار مكه آمده اید؟ گفتم لامپ سوخته را هزار بار هم به سرپیچ بزنید، روشن نمی شود. نگاه كردند و گفتم همین مثل چند ثانیه شد؟
قرائتی بیان كرد: گاهی اوقات طرف می گوید كه ما 30 سال گناه كردیم اما می گویند چرا تا ابد جهنم می رویم؟ یا مثالی زدم و مرحوم مطهری چقدر خندید. گفتم شما یك لحظه با چاقو به چشمت بزن، تا ابد كور هستی. با یك مثال یك اشكال برطرف می شود. اخیرا هم 500 نوار 5 دقیقه ای برای مسایل خانواده و دعوت به كار خیر و كلیاتی كه راجع به اقتصاد در قرآن است و به درد این ایام می خورد یا اینكه رادیو خنده داشته باشیم، خنده های حكیمانه به كار ببریم. چرا خنده های ما به توهین و تحقیر است؟ چه اشكالی دارد كه من نواری داشته باشم كه هم در آن بخندیم و هم مطالب حكیمانه داشته باشیم؟