شوك در برنامه همدلی رادیو ایران

به گزارش شبكه رادیویی ایران، علی خسروی، داور سابق فوتبال ایران در گفتگوی رادیویی در برنامه همدلی اظهار داشت: من اگر كاری هم كرده ام در مسیر همدلی همه و همه به دلیل و واسطه مردم است و شرمنده شان هستیم. وظیفه مان این است كه در بدترین شرایط حتی اگر خودمان هم در فشار هستیم در بهار همدلی، همدلی را از همزبانی بیشتر در نظر بگیریم.
وی افزود: من خیلی ناراحت هستم برای همه مردم ایران و جهان ولی از طرفی هم خوشحال هستم از این ویروس كووید 19 چون ایام خوبی بود برای مان، فكر می كنم مهربانی تكانی خورد. خیلی همه چیز بد شده بود. نوع بیزینس و رفتار و ترافیك و حتی خرید یك نان، رفتن به سینما و جشنواره خیلی عجیب و غریب شده بود. حتی در فیلم های دایما جنگ و دعوا می دیدیم. مسایلی كه بلد نبودیم را داشتیم یاد می گرفتیم. اما یادمان رفته بود همدلی و مهربانی را تبلیغ كنیم.
خسروی تاكید كرد: یادمان رفته بود كه همین الان كارخانه هایی هستند كه كار نمی كنند و كارگران شان سرپرست خانوار هستند. خانمی را می شناسم كه سرپرست خانوار است و حقوق ندارد. باید بتوانیم این افراد را شناسایی كنیم. شكی نیست كه وظیفه دولت و حاكمیت است كه كمك كنند اما وظیفه ای هم برعهده مردم است. الان كه در اكثر شهرها در شهرداری ها نهادهایی به نام شورایاری تشكیل شده است. آیا این نهادها افراد مستمند محل را معرفی كردند یا فقط به دنبال این بودند كه عكس افراد ورزشكار و معروف را به در و دیوار بزنند. آیا متوجه شدند كه آن كارمند یا كارگر و دستفروش و مغازه داری كه شاید پول ندارد در بیستم فروردین چه كسی است؟ آیا معتمدین محل كه به آنها پول داده می شود جدولی دارند؟
این دارو سابق فوتبال ایران ادامه داد: آیا من كه در مجتمع 50 واحدی خود من می دانم كدام همسایه من محتاج است؟ من زمانی كودكی خودم را در محله جوادیه گذراندم. یادم می آید برادرم می خواست ازدواج كند در سال 47، 7 خانه را در اختیار ما گذاشته بودند. یك خانه آشپزی می كردند، یك خانه میوه و شیرینی بود در خانه دیگری، مهمان آمده بود. آیا الان می دانیم آیا همسایه كناری ما دارد؟ این را چه كسی باید به ما بگوید؟ این را مسئولان باید بگویند؟ نه، خودمان، دل مان باید بگوید. این را خودمان باید بخواهیم. كسی كه به عنوان سرایدار ساختمان است، ببینیم در چه وضعیتی است. برویم و با سوپرماركت محله مان و با مغازه های اطراف محل زندگی مان صحبت كنیم و ببینیم كسی را می شناسد كه دستش تنگ باشد؟ با صد تومان دویست تومان هم خیلی كارها می شود كرد. سریال پدرسالار را می دیدم. وقتی آقا اسدالله از بیمارستان مرخص شد، در محل سفارش برنج و میوه و شیرینی و ... را داد. به او گفت بزن به حساب. یعنی حتی آن زمان هم حساب دفتری برای تسویه سر ماه بوده است.
وی خاطرنشان كرد: ورزشكاری كه می رود به مسابقات و جایزه خود را می گیرد، زمانی كه می گفت مردم مرا دعا كنند، الان به فكر مردم هست؟ كسانی بودند مثل علی كریمی و ... من می دانم كه همه فوتبالیست ها میلیارد و ثروتمند نیستند. اما همین فوتبالیست هایی كه به پشتوانه مردم به اینجا رسیدند و بازیكن ملی شدند، آیا به در و همسایه و اقوام خود رسیدگی كردند؟
خسروی بیان كرد: من بغض در گلویم است. خانمی كارش این است كه به خانه های مردم برود و كار كند. دلم گرفت وقتی گفت كه در شركتی كار می كنم سنگبری است و از شانزدهم گفتند كه برو. من 20 درصد آنچه داشتم را به او دادم. خدا را شاهد می گیرم به همین روزهای قشنگی كه یكدیگر را دوست دارند و به هم اهمیت می دهند. همین دست دادن معمولی را هم از ما دریغ شده است. همین مردمی كه آرزو دارند یكدیگر را در آغوش بگیرند و دست بدهند. می گویند تو نیكی می كن و در دجله انداز. باور كنید اگر كسی كاری كند، خدا ده برابر به او م یرسند.
این داور سابق فوتبال ایران در پایان گفت: من ازنزدیك دیدم. زمان هایی بوده كه در اوج نداشتن بودم افرادی بودند كه كمك خواستند نه نگفتم. من در این مملكت زندگی كردم، موقعیت رفتن از ایران را داشتم و نرفتم اما اعتقاد داشتم كه مردم ما بزرگ هستند و دل بزرگی دارند. از همین امروز كسانی كه حرف من را می شنوند و می خوانند به تمام مقدسات قسم می دهم، بروید ببینید اگر كسانی هستند كه نیاز دارند و شما نمی دانید، به او كمك كنید.