او تاریخ ساز شد

شهید آیت الله مدرس مجتهدی با درایت، متقی، ساده زیست، شجاع، بیگانه ستیز، مرد سیاست و كسی بود كه خدمت به مردم را از وظایف شرعی خود میدانست. پس از سالها آزار، تبعید و زندان، توسط مزدوران رضا خان به شهادت رسید. سالروز شهادت ایشان (10 آذر) روز مجلس نامگذاری شده است.

سید حسن مدرس در سال 1249ش. در محله دشت زواره به دنیا آمد . او تحصیلات خودرا در قمشه آغاز كرد و در اصفهان پی گرفت؛ پس از اتمام تحصیلات، به عراق رفت و پس از هفت سال اقامت در نجف و تایید مقام اجتهادش از سوی فضلای این شهر، در سال 1318 ق. از راه اهواز و چهار محال و بختیاری به ایران بازگشت؛ پس از اقامتی كوتاه در قمشه و دیدار با خویشاوندان، این آبادی رابه قصد اصفهان ترك كرد. او صبح ها در مدرسه جده كوچك (مدرسه شهید مدرس) درس فقه و اصول و عصرها در مدرسه جده بزرگ منطق و شرح منظومه می گفت و روزهای پنج شنبه طلاب را با چشمه های زلال نهج البلاغه آشنا می ساخت . تسلط و مهارتش در تدریس معارف دینی چنان بود كه به مدرس شهرت یافت.

مدرس، ضمن تدریس، از مسائل سیاسی و اجتماعی غافل نبود. پس از مشروطیت، وقتی نیابت ریاست انجمن ولایتی اداره اصفهان به وی سپرده شد، در برابر زورگویی و استبداد صمصام السلطنه بختیاری، حاكم اصفهان، ایستاد و فریاد زد: چرا به نام مشروطه مردم را تحت فشار قرار می دهید. این حاكم ستم گستر دستور توقیف و تبعید مدرس مبارز را صادر كرد؛ اما با مشاهده حمایت و مقاومت مردم در تصمیم و رفتار خویش تجدید نظر كرد.

در دوره دوم مجلس شورای ملی سابق، مدرس از سوی فقها و مراجع تقلید مجتهد طراز اول معرفی شد تا همراه چهار مجتهد دیگر به مجلس شتابد و برقوانین مصوب آن نظارت داشته باشد. او پس از یكصد و نود و چهارمین جلسه مجلس دوم در 28 ذی حجه 1328 ق. در مجلس حضور یافت و از جلسه دویستم به ایراد نطق پرداخت.