وفات حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)

17 ساله است كه برادرش امام رضا (ع) به اجبار از مدینه به مرو برده می‌شود و مأموران با عنوان ولایتعهدی او را به پایتخت خود احضار می‌كند، در این هنگام سال 200 هجری است، وداع دردمندانه و پرسوزی كه حضرت رضا (ع) هنگام ترك مدینه به سوی مرو انجام می‌دهد، همه را به گریه می‌اندازد، همه می‌دانند كه حضرت را پس از این سفر بی‌بازگشت نخواهند دید.

از این رو یك سال نمی‌گذرد كه حضرت معصومه (س) همراه تعدای از برادران خویش به شوق دیدار برادرش عزم سفر می‌كند و به قصد خراسان به راه می‌افتد، اما دست تقدیر تدبیر دیگری اندیشیده است به ساوه كه می‌رسد، بیمار می‌شود، در برخی نقل‌ها آمده است كه میان همراهان آن حضرت و مأموران حكومتی كه مخالف اهل بیت (ع) بودند، درگیری می‌شود و بعضی از همراهان كشته می‌شوند.

در ساوه می‌پرسند كه فاصله تا قم چقدر است كه می‌گویند: 10 فرسخ، می‌خواهد كه او را به قم برسانند، چرا كه شیعیان قم هواداران اهل بیت (ع) هستند و اشعریان به این خاندان احترام می‌گذارند و او از پدرش موسی بن جعفر (ع) شنیده است كه قم مركز شیعیان ما است.
آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى كرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اكنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آن كه دیدگان مباركش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند