فضیلت پیاده روی اربعین
هر سختی، مزدی چند برابر در پیشگاه خدا دارد و چه نیكوست كه این سختی در مسیر عشق به سالار شهیدان (ع) باشد.
استشمام و بوییدن خاك كربلا و سجده بر آن تربت بی همگن، آرزوی هر دلداده و شوریده حالی است تا شور و شعور را ره توشه كرده و به شوق دیدار محبوب، زمین و زمان را گذر كند تا سُرمه وصل را به دیده كشیده و چشم به گوشه نگاهِ نگار، روشن كند.
پیاده روی یك نوع ادای احترام، خاكساری، خضوع و خشوع است. ازسویی پیاده روی تعظیم و تكریم شعائر الهی است و این نكته در سیره معصومان (ع) برای انجام حج نمایان بود. مثلا امام حسن و امام حسین(ع) پیاده به مكه میرفتند با آنكه مركب وجود داشت و آنان می توانستند مانند سایر مردم سوار بر مركب شوند اما مسیر مدینه تا مكه را پیاده طی می كردند و حتی پایشان نیز ورم می كرد. این پیاده روی تعظیم شعائر الهی و یك نوع احترام است.
وقتی به این اجتماع میلیونی برای زیارت امام حسین(ع) می نگریم، این حركت یك مانور عظیم اعلان بیعت، وفاداری و حتی قدرت نمایی تلقی می شود و این حماسه بهترین مصداق برای تعظیم شعائر است.