سخت میشود دلبسته اش نشد

رادیو، گیرا و دلرباست. سخت می شود دلبسته اش نشد! رادیو، شاید به لحاظ فناوری، قدیمی تر از سایر رسانه های امروزی باشد و هم نسل پدیده های منسوخی مثل تلگراف؛ اما همه چیزِ رادیو در فناوری خلاصه نمی شود.
رادیو، روحی دارد كه آن را زنده و جوان نگه می دارد. همین روح است كه در عصر دیجیتال، بسترهای تازه را به استخدام صدا در می آورد، و بستر و سنگر پیشین را نیز حفظ می كند. رادیو، پاسخی به چند نیاز اصیل انسانی است. نیاز به گفتن، نیاز به شنیدن، و نیاز به درك شدن.
رادیو، هیچ زمان، رسانه ای یك سویه نبوده. حتی در روزگاری كه از سامانه های پیامكی و ابزارهای تعاملی امروزی خبری نبود، باز هم رادیو رسانه ای یكسویه نبوده. رادیو، هم با مخاطب حرف می زده، هم حرفِ مخاطب را شنیده و بازتاب داده. اهالی رادیو همیشه با مخاطبان این رسانه تعامل داشته اند.
و چه بسیارند خاطره های شیرینی كه از همین تعامل ها، در ذهن هر دو طرف شكل گرفته!
رادیو، رسانه همه مردم است. نه به نسلی خاص اختصاص دارد، و نه به طبقه و صنفی ویژه. رادیو، ارزان ترین رسانه جمعی و در دسترس ترینِ آن هاست.
رادیو، رفیقی است كه همیشه می شود كنارش نشست و از او خواست كه برایمان حرف بزند! حرف های شیرین و دلنشین! حرف های آموزنده! و حرف های تازه!
رادیو جان
تولدت مبارك