«نگین»؛ نقشه راه پرداختن به نخبگان

و در مورد چگونگی كلیدخوردن تولید این پروژه چنین می‌گوید: «تولید برنامه نگین حاصل فرآیندی طولانی‌مدت بود. یكی از دغدغه‌های اصلی معاونت صدا با حضور علی بخشی‌زاده و رادیو ایران با حضور محمدجعفر محمدزاده ایجاد فضایی برای معرفی نخبگان كشور، چه متقدمان و چه متاخران به نسل جوان است و برای این منظور در جست‌وجوی طرحی بودند. در این میان، چند ایده مطرح و در نهایت قرار شد سراغ سرمنشأ موضوع یعنی بنیاد ملی نخبگان برویم و این‌گونه شد كه پس از 10 جلسه مشورتی با این بنیاد، 110 نخبه را برای پرداختن به آنها انتخاب كردیم و پس از پنج ماه پیش‌تولید، برنامه روی آنتن رفت. سعی ما بر این بود این 110 نفر تركیبی از نخبگان متقدم، متاخر، شهدا، زندگان و درگذشتگان، اهل حوزه، اهل علم و... باشند.»
علایی ادامه می‌دهد: «نكته حائز اهمیت این كه در مورد برخی از این 110 نفر، اطلاعاتی در فضای مجازی وجود نداشت و اسناد دست اول شفاهی و كتبی در مورد آنها از طریق بنیاد ملی نخبگان در اختیار ما قرار گرفت. ضمن این كه در مورد برخی دیگر نیز در طول برنامه تحقیقاتی انجام شد. ابتدا قرار بود در مورد هر یك از این 110 نفر برنامه‌ای با زمان بیشتر ساخته شود اما در ادامه به این نتیجه رسیدیم طراحی‌مان به گونه‌ای باشد كه بتوان به عنوان میان‌برنامه در شبكه‌های گوناگون و در عین حال در فضای مجازی نیز پخش شود. رونمایی از مجموعه نگین در واقع رونمایی از نقشه راهی است كه می‌تواند در عرصه تولید مستندپرتره در مورد نخبگان‌مان مورد استفاده قرار بگیرد.»
او در پاسخ به این كه در این مسیر با چه چالش‌های دیگری مواجه بودند می‌گوید: «یكی دیگر از دشواری‌های پیش روی ما، كوتاه بودن و در واقع پنج دقیقه‌ای بودن هر كدام از قسمت‌های این مستند بود. ما اطلاعات زیادی در مورد هر یك از این افراد در اختیار داشتیم و باید گلچینی از آن را در پنج دقیقه به مخاطب ارائه می‌كردیم. همان‌طور كه می‌دانید هر چه زمان محدودتر و اطلاعات بیشتر باشد، تهیه و تولید یك خروجی مناسب هم سخت‌تر می‌شود.» علایی با اشاره به استفاده از صدای خود این نخبگان در نگین توضیح می‌دهد: «یكی دیگر از نكات حائز اهمیت در مورد برنامه این است كه ما تا حد امكان از صدای این نخبگان استفاده كرده‌ایم و اگر اسنادی صوتی در اختیارمان بوده حتی از یك دقیقه‌اش هم نگذشته‌ایم و در كنار روایت خودمان، به استفاده از صدای آنها نیز پرداخته‌ایم. این در مورد كسانی بود كه در قید حیات نبودند و در مورد آنها كه حضور داشتند مصاحبه كردیم تا بتوانیم از صدایشان در مستندمان استفاده كنیم.»
او در مورد ایده‌آلش برای چگونگی استفاده از خروجی این پژوهش هم تصریح می‌كند: «ایده‌آل ما این است كه خروجی پژوهش‌مان در كتاب‌های درسی مورد استفاده قرار بگیرد؛ چرا كه فقط یك روایت صرف نیست و تیم تحقیق و پژوهش‌مان به تولید داستان‌هایی پرداخته‌اند كه شاید پیش از این هیچ كس آنها را در مورد آن اشخاص نشنیده باشد.»