روایت 29 سال گزارشگری در رادیو ایران
علی رشیدی، مسئول گزارشگران رادیو ایران، نزدیك به سه دهه است كه صدای رویدادها و روایت‌های مردم را به گوش مخاطبان رسانده است. او از جذابیت‌ها، دشواری‌ها و خاطرات فراموش‌نشدنی این حرفه می‌گوید؛ حرفه‌ای كه در عین ناشناخته بودن چهره، صدایی ماندگار و آشنا در ذهن و دل مردم ساخته است.
علی رشیدی، مسئول گزارشگران رادیو ایران، 29 سال است كه با صدای خود پلی میان مردم و رسانه ساخته است. او درباره ویژگی‌های این حرفه می‌گوید: «یكی از جذاب‌ترین جنبه‌های كار ما، پیش‌بینی‌ناپذیر بودن موضوعات است. شما هر روز با یك سوژه تازه و یك اتفاق غیرمنتظره روبه‌رو می‌شوید. این تازگی دائمی، باعث می‌شود كه كار گزارشگری هیچ‌گاه به روزمرگی تبدیل نشود. گاهی ممكن است صبح در یك نشست رسمی حاضر باشید و ظهر همان روز در دل یك حادثه طبیعی گزارش تهیه كنید. این تنوع و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن، به كار ما هیجان و روح تازه می‌دهد.»
اما در كنار جذابیت‌ها، دشواری‌های فراوانی هم وجود دارد. رشیدی ادامه می‌دهد: «یكی از سختی‌های كار، نگاه مردم به جایگاه گزارشگر است. مخاطبان، ما را نماینده سازمان می‌دانند و انتظار دارند پاسخگوی گلایه‌ها و ناراحتی‌هایشان باشیم. در حالی‌كه ما در بسیاری از مواقع تنها راوی هستیم، نه تصمیم‌گیر. با این حال، خود را موظف می‌دانیم كه مطالبات مردم را به گوش مسئولان برسانیم و پیگیری كنیم تا به نتیجه برسند.»
وی تأكید می‌كند كه گزارشگر فقط یك انتقال‌دهنده ساده نیست، بلكه باید نقشی فعال و پرسشگرانه داشته باشد: «وقتی در مقابل مسئولان می‌نشینیم، وظیفه داریم پرسشگر و منتقد باشیم. مردم انتظار دارند صدای آنان را مطالبه‌گرانه به گوش مسئولان برسانیم. اینجا كار سخت می‌شود، چرا كه باید حقیقت را از دل پاسخ‌های كلی بیرون كشید و به دنبال شفافیت بود.»
رشیدی با مرور سال‌های طولانی فعالیتش، از خاطرات ماندگار این مسیر نیز سخن می‌گوید: «در طول این سال‌ها، خاطرات زیادی جمع كرده‌ام؛ خاطراتی گاه تلخ و گاه شیرین. یكی از شگفتی‌های كار ما این است كه در حالی‌كه چهره‌مان دیده نمی‌شود، صدا برای مردم شناخته‌شده و ماندگار است. بارها پیش آمده كه در مكان‌های عمومی، تنها از روی صدا شناسایی شده‌ام و محبت‌هایی دیده‌ام كه اصلاً انتظارش را نداشتم. این میزان از لطف و همراهی مردم، برای من ارزشمندترین دستاورد این سال‌هاست.»
برای او، گزارشگری تنها یك شغل نیست، بلكه تجربه‌ای انسانی و اجتماعی است كه طی آن، همواره با مردم و دغدغه‌هایشان در ارتباط بوده است. رشیدی معتقد است راز ماندگاری این حرفه در صداقت و پیگیری مطالبات واقعی مردم نهفته است؛ صداقتی كه باعث شده شنوندگان به گزارشگران اعتماد كنند و صدای آنان را همچون صدای خود بشنوند.
وی در پایان با لبخند می‌گوید: «گزارشگری برای من یك مسیر زندگی بوده است؛ مسیری پر از چالش، اما سرشار از محبت و تجربه‌های ناب. هر روز كه پشت میكروفن قرار می‌گیرم، حس می‌كنم باز هم در آغاز راه هستم و قرار است تجربه‌ای تازه به دفتر زندگی‌ام اضافه شود.»